حُبُّ الله
قلبم هــمــه پُـــر زِ ذاتِ محبوب بُوَد
امّــا زِ مَــهـابَـتَـش در آشـوب بُوَد
چون دوست در آن بُوَد مرا خوش باشد
زیــرا کـــه او یــاوَر و مَطلوب بُوَد
خِلقتِ اِنسان
اَنتَ خَلَقتَ جِسمی مِن صُلبِ وَ التَّرائِب
اِنّــی رَاَیــتُ مِهراً فی شِدَّتِ النَّوائِب
فَضلُ الله
گــر شـــود دریــا مُرَکَّب از قضا
تــا نویسند جِنّ و اِنس فَضلِ خدا
قَـبــلَ اَن تَـنـفَـد ، کَـلـِماتِ اِله
خشک گــردد ، آبِ دریـاهـا به جا